غمگینم همانند پیرزنی که

آخرین سرباز برگشته از جنگ پسرش نیست ...

شاید قشنگترین دیالوگ دنیا آنجاست که 

پدر ژپتو به پینوکیو گفت: پینوکیو ! 

چوبی بمان ، آدمها سنگی اند، دنیایشان قشنگ نیست

مردی نزد روانپزشک رفت و از غم بزرگی که در دل داشت سخن گفت.

دکتر به او گفت :به فلان سیرک برو، 

آنجا دلقکی هست،

آنقدر تو را می خنداند تا غم از یادت برود.

مرد لبخندی زد و گفت « من همان دلقکم . . . »

ما نسل بوسه های خیابانی هستیم ...

نسل خوابیدن با اس ام اس ...

نسل درد و دل با غریبه های مجازی ...

نسل غیرت رو خواهر، روشنفکری رو دختر همسایه ...

نسل عکس های برهنه بازیگران ...

نسل جمله های کوروش و شریعتی ...

نسل ترس از رقص نور ماشین بلیس ...

نسل استرس های کنکور و سکته های خاموش ...

نسل تنهایی ، نسل سوخته ...

یادمان باشد هنگامی که دوباره به جهنم رفتیم مدام بگوییم:

یادش به خیر ... دنیای ما هم همینجوری بود ...